Blog van Fred Groen.
Het is vrijdag 4 september, de dag dat we zouden uitvaren met de Cdt. Fourcault, een groot grijs schip waarmee we weer op Expeditie zouden gaan met Duik de Noordzee Schoon. De weersvoorspelling die ik op de maandag al op mijn FB pagina had gezet blijkt wederom uit te komen, te veel wind, teveel golven, we gaan niet uitvaren… een grijze dag… Zaterdag, wederom krijgen we te horen dat we niet uitvaren, het wordt de zondag is nu de voorspelling, zeg maar D-day, dit was in de geschiedenis ook een grijze dag.
Na een voorspoedige rit, komen we Den Haag binnenrijden een grijze massa van betonnen gebouwen doemt voor ons op, hmmm voor een rasechte Zeeuw als ik blijft het bijzonder. Ik verwonder mij steeds weer als je uit een zonnige en groene provincie komt dat er zoveel mensen op een kluitje kunnen leven.
Scheveningen, we rijden de kade op langs de visafslag, alles lijkt er ineens anders uit te zien, niet dat er geen grijs te bekennen is, maar aan het einde ligt ons expeditieschip te wachten die ons onderkomen zal zijn de komende 9 dagen.
Drukte aan boord alom, veel grijze wrakduikers, biologen en fotografen zijn druk in de weer, het grijze schip vol te laden met allerhande materialen om een succesvolle expeditie mogelijk te maken. Ik word hartelijk begroet door de inmiddels ook al wat grijzer wordende eigenaar van de Cdt. Fourcault.
Aan boord zijn alle ingrediënten aanwezig voor een film met de naam van deze blog, duck tape, ty-raps, touw, latex pakken, mannen, vrouwen, echter we gaan een ander sprookje maken de komende week.
Afscheid….. het klinkt vreemd maar het kost mij enige moeite afscheid te nemen van mijn nieuwe liefde, raar dat deze grijze bok dat nooit eerder ervaren heeft. Zal de leeftijd zijn denk ik dan maar, of is het echte liefde, ja ik weet het zeker. Zwaaiend sta ik aan dek tot ze aan de horizon verdwijnt, de grijze golven beuken tegen het schip. Zelfs de lucht is grauw en grijs, mijn jarenlange ervaring op zee verteld mij dat dit geen plezierig ritje wordt de komende uren.
Al snel verdwijnt de kustlijn in een grauwe grijze sluier en zijn we overgeleverd aan de elementen. We zijn op weg naar de Doggersbank, het hoofddoel van onze expeditie. De vaartocht duurt een dikke 27 uur waarbij ik veel mensen grauw en grijs, soms groen en geel, ja er is ook kleur aan boord, over de railing zie hangen. Hun maaginhoud in alle kleurvarianten wordt aan de zee gegeven, zelf blijk ik nog geen last te hebben, gelukkig maar denk ik. Helaas kom ik ’s nachts hardhandig in aanraking met de stalen trap, de golven, soms meer dan 5 mtr zijn voor deze grijze bok iets te veel van het goede en ik beland op mijn rug onderaan de trap…. Na 36 uur kom ik pas mijn bed uit en sla wijselijk maar met pijn in het wrakduikershart de eerste duiken over. De pijnstillers doen hun werk, maar zorgen ervoor dat ik zo suf ben als een grijs blok lood.
Het weer knapt op, de grauwgrijze luchten zijn er nog wel maar het water lijkt blauw, grijsblauw tot groengrijs wel te verstaan. We duiken op de eerste wrakken, zo supergaaf om hier te mogen zijn en ik vermaak mij opperbest, overal vind je kleuren onderwater. Oranje, rood, geel, bruin, groen, paars maar weinig grijs. Eenmaal terug aan boord verbaas ik mij over de grijze dingen die ik aantref. Grijze kliko`s, grijze RIB`s, grijze koppies, grijze gordijnen, grijze fenders, grijze skippyballen om op te zitten in de lounge, ga zo maar door. In alle kleuren grijs vind je dingen, zelfs de bufferflessen voor op het dek zijn grijs. Lichtgrijs, donkergrijs, grijsblauw, bruinachtig grijs, of is het roest wat door het grijs heen schitterd…. Ik denk aan een liedje “Ik heb eerbied voor jou grijze haren” ik zal het maar niet zingen aan boord omdat een aantal van onze mede expeditieleden het Nederlandse lied niet zo waarderen…. het kan toch zo kleurrijk zijn denk ik dan.
De dagen vorderen, de zon heeft inmiddels al weer plaatsgemaakt voor grijze luchten waaruit af en toe wat regen neerdaalt. Het einde van de expeditie is bijna in zicht, dan varen we Scheveningen weer binnen, maar eerst nog een duik op de Rode poon, moet vast een kleurriijk wrak zijn, tenminste dat hoop ik dan toch maar. Ik weet zeker dat voor de thuisblijvers het wachten op hun geliefden niet snel genoeg kan gaan, maandagmiddag zijn we er weer, het zal een bont weerzien zijn i.p.v. grauw en grijs.
