Vrijdag laat in de middag rijden we naar Stellendam, waar onze expedi5e zal starten. De vrijdagspits is aan de vroege kant, waardoor we het laatste staartje nog meepikken. Geen probleem, want het avontuur is begonnen. Rond 7 uur rijden we volgens afspraak het parkeerterrein op waar de eerste deelnemers al staan te wachten. Tijdens het wachten op de Tender, ons thuis voor de komende dagen, maken we kennis met elkaar. De sfeer zit er goed in. Voor velen is het een weerzien met bekenden die al vele dagen op zee hebben doorgebracht. Voor mij en Teun is het de eerste keer om meerdere dagen op zee te gaan. Gezamenlijk hebben we de rij dubbelsets en alle andere spullen in mum van tijd aan boord en richten we de slaapvertrekken in. Tijdens de briefing hebben we aandacht voor de veiligheid en natuurlijk voor het expeditie plan. Van tevoren is er een plan uitgewerkt waarbij we op de Bruine Bank een serie wrakken zouden beduiken. Echter vanwege het weer loopt dit anders dan gepland. Voor weken is het prachtig zomerweer geweest in Nederland met weinig wind en veel zon. Niet voor ons. De komende dagen gaat het flink waaien en de voorspellingen voor golfhoogte zijn 1.5 tot 1.8 meter, hoger dan dat comfortabel te duiken is. Het duiken op zee vraagt weer eens om flexibiliteit, en in no time is er een ander plan bedacht. De eerste duik van de dag wordt gedaan op de Adriane, een vrachtscheepje van een meter of 40 lang. De tweede op een veld met grote granieten blokken. Met zin in de eerste duikdag duiken we eerst rond half twaalf onze kooi in.
De dag begint anders dan dat we gewend zijn van de weken ervoor. Rond 7 uur in de ochtend start de motor van het schip en varen we de haven uit. Het regent en waait. Tussen de beschutting van de zandbanken is de zee nog kalm. Groepen zeehonden kijken ons lui aan en draaien zich nog eens om. Eenmaal buiten de beschutting neemt de golfslag toe. De mensen zonder zeebenen beginnen wat groen aan te lopen, en men wordt stiller en stiller aan boord. Rond 11 uur zijn we aangekomen bij de Adriane. We leggen het ankertje op het schip en gaan beneden kijken. Het zicht is niet top, maar goed te doen. Het wrakje is volop begroeid met anjelieren en ander spul. Na de reel uitgezwommen te hebben maken we nog een rondje om netten, lijnen en lood op te ruimen. We kijken nog wat rond, scholen steenbolken volgen ons op een afstandje. Wanneer je met de lamp schijnt zie je pas goed hoeveel er zitten. Ze zijn erg schuw, dus stuiven weg zodra je op ze schijnt. Naast steenbolken is er nog van alles te zien. Een gehoornde slijmvis zit in de weg als ik een lijn door wil snijden, maar het beest laat zich makkelijk wegjagen. De site is met zo’n 20 meter niet zo diep en de kentering lang, waardoor we lekker lang onder water kunnen blijven. Na bijna een uur clippen we onze postzakken met lood en rommel vast aan de ketting, zetten nog een liftballonnetje en maken een opstijging.
De tweede duik van de dag is niet een typische Noordzee wrakduik. We duiken eens niet op een wrak, maar op een veld vol grote granieten stenen. Volgens overlevering een oude Noorse ponton met ruw materiaal voor grafzerken dat gekanteld is. Omdat we verder uit de kust zijn, is het zicht hier vele malen beter. De reel is in een ronde gelegd en samen met Daan als buddy, duiken we de lijn eerst tegen de klok in en daarna een keer met de klok mee. De site stikt van de bolken en kabeljauwen. Vooral van de kabeljauwen zijn er een aantal flink uit de kluiten gewassen. Het stroomt niet hard, maar omdat de site een meter of 30 diep is stijgen we na een minuut of 40 weer op om niet te veel deco-tijd op te lopen. We komen het schip weer op met een liftje, erg handig, dat scheelt een hoop energie. Het kost wat moeite om het liftje onder de knie te krijgen, maar de tweede keer gaat het al een stuk soepeler. Eenmaal aan dek word je geholpen met de spullen van je lijf te krijgen. Als de laatste duikers uit het water zijn worden de zakken met rotzooi aan boord gehesen met de scheepskraan. Deze zoeken we uit en we gooien de meegekomen krabbetjes en zee appels weer terug de zee in. Het lood scheiden we van het andere afval en zo zit de duik er weer op en is de Noordzee weer een stukje schoner. Het eten smaakt dubbel zo goed als thuis na zo’n dag. Moe maar voldaan kijken we terug op een geslaagde eerste dag. De plannen voor dag 2 zijn gemaakt, bijgesteld en opnieuw gemaakt. We zien morgen wat de dag ons brengt. Op naar dag 2
Roel Kerkhofs
