Blog van Pascal van Erp.
Zondag 9 september beloofde een mooie dag te worden met een strakke zee en uitstekende weersvoorspellingen. Een trouwe ploeg van Duik de Noordzee Schoon trok er op uit met de Miranda om weer wat goed werk te verrichten op onze geliefde Noordzee. De zinnen waren gezet om weer eens naar de bruine bank te gaan, we wilde al tijden het wrak van de M.S. Tyche gaan bezoeken maar dat leek er op een een of andere manier steeds maar niet van te komen. De aanhouders winnen, we kwamen ’s ochtends tegen 12:00 aan bij het wrak en aan onze shotline te zien was het zicht fenomenaal, dus direct te water. Op de wijd gestrekte zandbodem van de bruine bank op een diepte van 31m troffen we vrijwel direct het imposante wrak van de M.S. Tyche aan. Het betreft hier een coaster met een lengte van 60m welke is gezonken op 23 november 1985 terwijl het een lading suikerbieten vervoerde. Het zicht was met zo’n 20m inderdaad geweldig en het schip ligt volledig rechtop en voor anker op het zandbed en daardoor leek ze zo weer weg te willen varen. Het schip werd door de duikers verkend en gaandeweg wordt er al veel sportvislood en kunstaas van het houten dek geraapt. Er zitten aardig wat verspeelde sleepnetten vast op het wrak en er is duidelijk een enorm staandwant verloren gegaan. Het team van 9 duikers zet de aanval in en de buit wordt voor transport naar de oppervlakte aan de ankerlijn besvestigd. Het resultaat: 4 volle postzakken met netten, lood en ander vistuig, een gedumpte accu en een verloren dreganker.

Duik twee is geplan op het wrak van de Indus, een sleepboot van 38m op een diepte van maximaal 20m en veel dichter bij de kust. Deze sleepboot werd ingezet als bewakingsvaartuig voor de Nederlandse Marine en is door Britse Beaufighters tot zinken gebracht op 20 november 1942 nadat het tot krijgsbuit was verklaard door de Duitsers. Het wrak ligt op haar kant en is al diverse malen getracht te ruimen waardoor het in aardig wat stukken is gebroken. Dichter bij de kust betekend vaak slechter zicht en dat bleek maar weer, we werden getrakteerd op zicht van 50cm tot 0cm en het was dus meer wrak voelen dan duiken dit keer. Door het slechte zicht wordt besloten een kort stuk uit te reelen en direct aan de slag te gaan met de vele sleepnetten die om de spanten van het wrak gedraait zitten. Het wrak lijkt wel ingepakt en hier wordt duidelijk regelmatig per ongeluk overheen gevist met een verloren net als resultaat. De duikers weten dat er bij dit zicht extra voorzichtigheid in acht genomen moet worden en het werken in teams wordt nu nog belangrijker; We blijven binnen armlengte van de gidslijn en terwijl maar 1 persoon een mes hanteert letten twee of drie anderen goed op, schijnen bij waar nodig en stoppen de netten in de zakken. De buit dit keer was 3 volle postzakken met vooral sleepnetten en sportvistuig. Al met al een geslaagde DDNZS wrakduikdag!