Blog van Christa Blokhuis.
Voor alles is een eerste keer. Deze week ben ik voor het eerst aan boord van een schip dat op open zee vaart. Terwijl mijn planktonnet buiten hangt, maak ik een duiksessie live mee, en kan ondertussen zeewind snuiven. Van te voren waren mijn referenties de horrorverhalen over storm, gevangenisvoedsel, en de beruchte zeeziekte. Allemaal niets van waar. Rustig weer, koninklijk eten, en ja, de vloer wiebelt nu van links naar rechts, maar we rollen nog niet over het dek.
Bij een expeditie over de Noordzee ligt het voor de hand dat iemand van Stichting De Noordzee aansluit. Binnen Stichting De Noordzee doe ik onderzoek binnen het thema “Een afvalvrije Noordzee”. Ik verzamel meer informatie over de microplastics in het water en het sediment. Elke dag hang ik samen met marien bioloog Lodewijk een planktonnet overboord waar microplastics en kwallen gevangen worden, voor onderzoek. Bij elke duik neemt duiker Robertino een glazen pot mee en vult deze met zand van de zeebodem.
Onderzoek naar microplastics is belangrijk omdat deze toxische stoffen kunnen dragen. En die willen we niet in De Noordzee! Er is nog geen beleid om microplastics te monitoren, wat er eigenlijk op neerkomt dat we niet officieel weten hoe het er met de microplastics in de Noordzee voor staat.
Het leuke aan deze expeditie vind ik dat er mensen met verschillende achtergronden proberen De Noordzee, het grootste natuurgebied van Nederland, te beschermen. Er wordt gefotografeerd en gefilmd op de wrakken, zand verzameld, beestjes gedetermineerd, water gefilterd, en blogs geschreven. Als student milieusysteemanalyse betekent dat voor mij dat de wereld uit mijn colleges tot leven komt. Niet alleen leer ik veel bij over het leven in de Noordzee en het werk van een onderzoeker, maar ik ben ook aanwezig bij verhitte discussies over het beheer van De Noordzee.
Kortom, ik ben bij terugkomst een onvergetelijke ervaring rijker.
