Een blog van Sjoerd Veldkamp
Het is acht over zes in de ochtend, ben al wakker voor de wekker. Het ritme aan boord volgt de kentering, we duiken op de momenten van de minste stroming.
Eerst een kop thee, lijf protesteert nog tegen het vroege moment. Ben gelukkig niet de enige dit even een momentje nodig heeft om echt wakker te worden.
Eerst duiken, dan ontbijt heeft onze expeditie leider bepaald. Ik begrijp inmiddels dat het uitwerpen van het anker mislukt is. De Cdt. Fourcault had ‘m al eerder geworpen. Een verschil in beleving van de tijdzone waarin we zitten bleek later.
Kopje thee is inmiddels op. Ik ga aan dek kijken of mijn duikset er goed bij staat. Meteen wordt ik als support duiker aan het werk gezet. Het anker moet worden klaargemaakt en worden geworpen voor de duik. Na twee keer ben je expert, dus werpen op aangeven van de brug. Het sein “ werpen’ wordt gegeven. En plons daar gaat het anker het water in, nu afwachten hoe ie ligt.
Duikplan wordt snel gecommuniceerd via het planbord, buddy teams worden samengesteld. We gaan duiken op de Tropical Shore een bevoorradingsschip. Ploegen maken zich klaar, wij turen naar de ballon en helpen ondertussen de eerste teams duikklaar te maken. Ballon komt boven, de duik wordt vrijgegeven.
Samen met Michaël zit ik in de derde ploeg. Onze beurt om te springen. Meteen valt op dat er veel algen in het water zitten, zicht valt tegen. We dalen af tot 23 meter, zicht wordt niet beter. Wat opvalt zijn de dikke anemonen en anjelieren in rust op het wrak. Wat zou het een prachtig gezicht kunnen zijn wanneer ze uitstaan in helder water. De enkele krab die we tegenkomen is in rust, ook de natuur lijkt nog wakker te moeten worden. Het aantal netten op het wrak lijkt miniem hier, een goed teken voor het lokale leven: minder risico op verstrikking.
We blijven dicht bij de gidslijn, zicht is te slecht om ver van de lijn de zwemmen. We zijn niet de enige die dit doen gezien de drukte op de lijn.
Later leren we van Han dat dit typisch is voor dit gedeelte van de Noordzee. Rijk oceaanwater vermengd zich met Engels krijtwater. Een ideale omstandigheid voor algengroei. Zijn wij duikers dol op….
Weer aan boord blijkt ook de nettenoogst beperkt. Biologen pluizen de netten uit op soorten waarna we deze opruimen. Het tijd voor ontbijt, we zijn wakker.
Ondertussen heeft Pim koers gezet naar het zuidelijke gedeelte van de Doggersbank. Het team van biologen verwerkt de samples en bevindingen uit E-DNA filtreren of zijn waarneming aan het vastleggen. Supportduikers vullen de flessen of doen hun ding.
Ben heeft ons gebriefd over de tweede duik van de dag. Dit zal een onbekend wrak van ongeveer 70 meter worden. Een vrachtschip, een oorlogschip? De duik zal het vertellen. Stiekem hoop ik op een mooie ontdekking.
Aangekomen bij wrak W6744, we mogen ons klaar gaan maken voor het duik. Je proeft de spanning aan boord, wat zou het zijn. Ik ben zelf ook enigszins gespannen, vandaag mijn allereerste duik op een onbekend wrak. In de derde groep duik ik met Arjan als laatste team. We hebben afgesproken de rust te nemen tijdens de afdaling zodat we het wrak voor ons zelf krijgen.
En dan doemen de contouren op, we hebben geluk met het zicht. Dit is vandaag ongeveer tien meter. Wat opvalt zijn de lange structuren aan boord, de grote hoeveelheid spanten waaronder veel krab, kreeft en vis te vinden is. We zwemmen door stenen, rails en ander materiaal zien we. Helaas ook de netdichtheid neemt toe naarmate we meer naar achteren zwemmen.
Arjan neemt me mee voorbij de gidslijn, het wrak wordt hoger en zien een prachtig stuk van een kraan met boom en lieren. Nog een rondje om de structuren besluiten we nog enkele netten weg te snijden. De zak klaarmakend zie onder me de schroef van het wrak liggen. Een prachtig exemplaar bestaande uit drie bladen. De doorsnee wellicht twee meter. Onze ontdekkingsduik is wat mij betreft meer dan geslaagd. Dit is wrakduiken!
Het gonst van de verhalen tijdens ons avondeten, heerlijk te luisteren naar de bevindingen van de anderer teamduikers.
We sluiten de dag af. Een gepassioneerd verhaal over de ambitie om de platte oester terug op de Noordzee te krijgen door Hein Sas. Ik zie in het vooruitzicht een heerlijke schaal platte oesters op crushed ijs met daarbij een lekkere witte mineraalrijke witte wijn. Hein heeft dan zijn droom verwezenlijkt.
Dag twee van onze expeditie is voorbij, tijd voor een laatste kop thee en dan slapen. Dromend over nieuwe ontdekkingen.
