Vanaf vandaag zou het tij gaan keren. We hebben twee dagen met veel wind, regen en golven achter de rug en gisteravond kwam Ben met goed bericht. De wind gaat liggen en daarmee wordt de zee vlak en bovendien is het dood tij. We hebben de hele dag gevaren om ’s avonds op de Doggersbank aan te komen en het plan was om deze morgen te gaan duiken op de Jeannette Kristina. Vorig jaar heeft Klaudie haar mooiste kabeljauwbeelden op dit Deense visserskottertje geschoten en Cor en ik hebben deze vissen toen helemaal gemist, omdat we met laatste groepen mee doken. Vandaag gaan we het anders doen. Cor en ik gaan te water direct na Klaas en Robertino die de shotlijn vast gaan maken. En als de kabeljauwen er nog zitten dan zijn wij de eerste!

Beneden aangekomen brengen we onze flitsers in positie en we zullen de kabeljauwen elk langs een andere kant van het wrak gaan benaderen: ik ga linksom, Cor rechtsom. Wanneer ik om de hoek kijk zie ik tot mijn verbazing geen school met kabeljauw, alleen het bekende houten vissersbootje en waarschijnlijk had Cor dezelfde verbazing toen hij om de hoek kwam. Het blijkt maar weer dat de natuur zich niet laat dirigeren en natuurlijk maken we er het beste van, want het blijft een mooi wrakje, met haar rijkelijke begroeiing van anjelieren en dodemansduim. Bij de achtersteven is het opgerolde vissersnet inmiddels ver afgerold en daarin zitten twee vers verstrikt geraakte koolvissen.

Helaas komen we voor hen te laat, beide zijn dood. Maar de toekomstige vissen mogen blij zijn want het net is nu geborgen. Na een bodemtijd van zo’n 40 minuten stijgen Cor en ik weer op en tijdens mijn decostop denk ik terug aan een mooie duik op een schattig wrakje waar het leuk fotograferen is, zelfs zonder die school met kabeljauw!

Eenmaal terug aan boord, wordt er een juichende Wouter in de kooi omhoog gehesen: ‘HEB JE DIE ZEEWOLF GEZIEN!!!’….. Zucht, dat hebben zij weer wel en Cor en ik weer niet… En als klap op de vuurpijl laat Klaas op zijn laptop zien wat zijn kleine GoPro camera gefilmd heeft toen hij de reel uitzom: een enorme school met kabeljauw, die we alleen kennen uit de beelden van Klaudie.

’s Middags duiken we op een nieuw wrak op de Doggersbank en wederom gaan Cor en ik vroeg te water om de eventuele aanwezige kabeljauwen op de lichtgevoelige chip vast te leggen. Dit keer weer geen geluk qua kabeljauw, maar het doet er niet echt toe, want het zicht is redelijk en de zon schijnt en da’s fijn fotograferen. Het valt me op dat het macroleven hier vrij uitbundig is en dus hoop ik dat we hier ’s avonds nog een nachtduik kunnen doen. Gelukkig waren de biologen hierover unaniem: indien ze voldoende tijd hebben kunnen ze hier wel tientallen nieuwe soorten voor Nederland gaan vinden! En een aantal zijn er al tijdens deze middagduik mee naarboven genomen. De spectaculairste is wel de ijszeester. Deze is vandaag voor het eerst in Nederland gezien, wat wonderbaarlijk is, want deze soort is zeer algemeen in bijvoorbeeld Scandinavië en Schotland.

Tijdens de nachtduik ga ik hier gewapend met de 105 mm macrolens te water en nu is het mijn beurt om beesten te gaan scoren, maar helaas had zich in de tussentijd een ander probleem de kop opgestoken: ZEEDEINING! Op 27 meter diepte slingert alles nog als een dolle van links naar rechts en kijkend door de 105 mm macrolens wordt alles alleen nog maar verergerd: daar helpt geen stabilisatiemotor of wat dan ook nog tegen, en dus probeer ik maar wat.

Het zat toch niet helemaal mee vandaag en morgen ga ik kijken wat ik vanavond geschoten heb. Ik verwacht er niet veel van, maar wie weet valt het mee. Nu ga ik eerst maar lekker slapen en morgen gaan weer met frisse moed te water!

Udo van Dongen