Mijn vuurdoop

Het kan soms gek gaan. Duiken doe ik nog niet zo heel lang en in een paar jaar tijd ben ik beroepsduiker, sportduiker en nu dan ook Noordzeeduiker geworden. Begin dit jaar tijdens de beurs Duikvaker in contact gekomen met Ben en Klaudie van Stichting Duik de Noordzee Schoon en toen wist ik het. Dat wil ik ook. Duiken op de Noordzee en tegelijk ook iets goeds doen met mijn hobby. Alle duiken die ik dit jaar gemaakt heb waren dan ook gericht op 1 ding, die Noordzee op. Met technisch duiken was ik al net gestart, daar kwamen hiervoor nog Noordzee- en wrakduiktrainingen bij.

De titel is ‘Mijn vuurdoop’ en dat klopt ook, het is ook mijn vuurdoop, mijn eerste DDNZS-expeditie. In de aanloop heb ik nog een vuurdoop gehad. Vele uren duiken, oefenen en trainen is niet voor niets. Mijn allereerste duik op de Noordzee, onderdeel van de wrakduikspecialty, dat was ook een aardige vuurdoop. Amper een paar meter zicht en een behoorlijke stroming, je moest je echt goed vasthouden aan de lijn of het wrak. Het houdt mij niet tegen.

Maandag 14 september was het dan zo ver, mijn eerste DDNZS-expeditie gaat van start. Niet zonder slag of stoot overigens, corona. Het leek eerst in kannen en kruiken, toen weer niet en uiteindelijk dan toch, zij het in aangepaste vorm. Voor mij is het allemaal nieuw en wat is dit gaaf. Gedoken op de Amerskerk. Bizar wat je dan tegenkomt. Naast oude visnetten gewoon ongebruikte artikelen zoals een waterkoker, afkomstig van de MSC Zoë. Eigenlijk belachelijk dat je dit tegenkomt onder water. Visnetten snap ik nog, maar de rommel uit over boord geslagen zeecontainers, dat snap ik niet. Dat zou toch beter moeten kunnen, al die plastic troep is gewoon echt niet goed voor het milieu.

De volgende dag duiken we op de Condor en de SS Ara. Prachtige wrakken, wel heel veel zooi, vooral bij de SS Ara. Een complete opvouwbare campingstoel, ongebruikt, nieuw in foedraal. Een stuk beeldscherm, fleece dekens, bloempotten. Bijna een halve bigbag vol rommel naar boven weten te halen en hier gaan we zeker nog een keer naar terug, er ligt nog zoveel meer. Al met al een hele mooie duikdag met een even zo mooi resultaat,

Woensdag 16 september ervaar ik wat Noordzeeduiken ook kan betekenen. Helaas gaat het vandaag niet door, te harde wind en daardoor te hoge golfslag voor de schepen waar we mee op pad zijn. En wat doe je dan? Besloten werd om een opruimactie te doen rond de haven van Lauwersoog, onze uitvalsbasis. Ook hier met verbazing gekeken naar wat we tegen zijn gekomen. Een tl-buis, plastic rommel, stukken visnet, blikjes, flessen, een eindeloze hoeveelheid aan snoeppapiertjes en sigarettenpeuken. Zelfs een weggegooide prullenbak, hoe dan?? Die krijgt gelukkig een 2e leven. Ineens moest ik ergens aan denken toen ik nog automonteur was: zo’n auto die vol lag met rommel, lege bekertjes, asbak overvol. Daar deed je dan een stoelhoesje in omdat je bang was dat je overall vies werd. Daar kijk ik nu wel anders tegenaan, die mensen hielden hun troep tenminste bij zich i.p.v. de boel achteloos op straat gooien.

Donderdag kan er helaas ook niet gedoken worden, te harde wind, te hoge golfslag. Een dag ‘vrij’ genomen en met de groep naar Schiermonnikoog geweest.

Vrijdag is weer feest, we varen uit. Duidelijk andere omstandigheden dan maandag en dinsdag. Nog behoorlijke wind en golfslag. Vlak voor de 1e duik komt helaas zeeziekte opzetten. Eenmaal in het water geen last meer en doe ik waar we voor komen. We duiken op de Wilhelm Lühring. Van het wrak weinig gezien, rond de ankerlijn al zoveel kunnen bergen. Eind van de middag duiken we op een onbekend. De wind is al toegenomen en de golfslag daarmee ook. Dit wordt duidelijk een avontuur. Onder water een behoorlijke stroming, aan de oppervlakte hoge golven, je moest je echt goed concentreren. Prachtig wrak, weinig vervuiling, eigenlijk een goed teken. Weer terug aan boord komen was nog wel even mikken met de golven en gelijk moest ik terugdenken aan de 1e duik. Die training was er niet voor niets!

Aan boord werd besloten dat deze omstandigheden er voor de volgende dag ook zouden zijn en waarschijnlijk zelfs heftiger. Geen doen en hier eindigt daarmee mijn vuurdoop, geblust met water van de Noordzee. Duiken op de Noordzee is prachtig, rondom alle wrakken die er liggen zit zoveel veel leven en de tocht er naartoe was al een reis op zich, zowel de voorbereidingen als de tocht op zee. Mensen, hier moeten we echt zuinig op zijn. Voor het leven wat er zit en het leven wat er nog van komt.

DDNZS crewleden, hartelijk dank voor deze mogelijkheid, tot de volgende expeditie!