Blog van Betty van den Berg
Eindelijk kregen we vorige week de mail van Ben. De expeditie gaat door! Alleen wel in een andere vorm. Ok, hoe dan met de Corona regels van het RIVM?
Wie zijn erbij? Normaal gesproken gaan we met 30 man/vrouw Supportduikers, Filmers, Fotografen, Biologen en Onderwaterarcheologen, nu gaan we de eerste dag met 10 man/vrouw, alleen supportduikers en een fotograaf. Filmers en nog meer supportduikers komen later aan boord, geen biologen en geen onderwaterarcheologen. Deze expeditie is anders, de nadrukt ligt op het bergen van verloren lading van MSC Zoe nabij de wrakken zolang deze nog boven het zand uitsteekt.
De schepen zijn anders dit jaar, dus ook de crew? Andere jaren voeren we met een fantastische Belgische crew, nu maken we kennis met nieuwe crewleden van de Bernicia en de aloude bekenden uit Scheveningen van de dagtochten met de Aquila. Geen Pim, Angel, Gaby, Soes, Angie, Suzanne, Tom of Tony. Dit jaar hebben we Willem, Paula en Ad van de Aquila. En Robert en Theo van de Bernicia.
Wat wordt het plan? Vorig jaar september hebben we al even kunnen genieten van de troep van de MSC Zooi. Zo ook dit jaar. We gaan op zoek naar donzen roze jasjes, badjassen, pannen, laarzen, auto-onderdelen, kleine auto’s op batterijen, My little pony’s, waterkokers, thermoskannen, het onbekende.
De schepen waar we dit jaar mee varen zijn anders, kleiner en meer geschikt voor dagtochten. We moesten wel. Gewoonlijk hebben een expeditieschip, waarbij we met zijn allen eten, drinken, slapen, briefing, duiken, vullen, duiken, eten, debriefing, presentaties door expeditieleden, socializen op het dek. Normaal gesproken varen we uit met golven hoger dan 1 meter, storm. Corona heeft ons creatief gemaakt wat leidde tot een alternatieve en corona-veilige aanpak. Met de expeditie 2020 varen we nu met 2 schepen waarbij we niet aan boord slapen, we verblijven op het dek, we briefen, duiken, vullen, duiken. Genieten van het zonnetje! We eten in een restaurant, debriefing, met de auto naar de groepsaccommodatie. We hangen op de bank, sterke verhalen over vandaag. Kijken naar het nieuws, jeugdjournaal, Hart van Nederland. Anders, maar nog steeds met eenzelfde intentie.
Dit jaar varen we dagelijks vanuit Lauwersoog, een nieuwe locatie voor Duik de Noordzee schoon. De uitzwaai voor en ontvangst na expeditie beelden we ons nu maar in.
Het is vreemd. Normaal gesproken omhelzen we elkaar, na zo’n lange tijd elkaar niet zien. Nu is het een tikkie met de ellebogen, afstand houden is het devies. Vanmorgen een briefing op de kade, spullen aan boord brengen, mondkapjes op, groepsfoto met 10 man, We hoeven niet mee te helpen aan boord met losgooien. Eenmaal aan boord werd de lichaamstemperatuur gemeten, saturatie, alles om het virus tegen te gaan. Corona, maar toch kunnen we gaan.
Vandaag doken we op de Amerskerk. Een wrak waar we vorig jaar ook al op hebben gedoken. Met de expeditie van september 2019 was Klaas Koch ook aan boord. Dit was zijn duikgebied. Grootse verhalen, in mijn gedachten aan deze vriend spring ik overboord. Vorig jaar gedoken op de machinekamer met een enorme motor, grote tandwielen, immense constructies. Nu doken we op de achterkant. Al bij het afdalen zag je de schroef in het groene water opdoemen. De buitenzijde van de romp lag hellend over het zand. De plek waar je verwacht dat veel troep zal verzamelen. Maar het was schoon, zoekend tussen de spanten, niks, onder de beplating, niks. Veel lijkt al onder het zand verdwenen. We zwemmen de hele reel afzwemmen, Derko en ik waren de bezemploeg. We hebben een matras gezien met spiralen. Te zwaar om te bergen. Jammer. We vonden nog een stukje visnet. Niet de oogst de we hadden gehoopt, maar het is tenminste nog iets. Terug bij het anker, deed de bergingsfles het niet. Voor een support duiker geen probleem, die is gewend om alternatieven te bedenken: We zetten er extra hefballon bij.
Onder ideale omstandigheden kun je grote stukken van het wrak zien. Vandaag was anders, achter de schroef lag alleen nog een stukje achtersteven en een stukje roer. Toch nog even over het zand, in alle rust: we doken op de kentering. Op het laatst bijna geen stroom. Nu geen 30 duikers is de bezemwagen en volle bak in de stroming. VIP-service, we hoeven niet te wachten. Ook dit was anders….
Eenmaal aan boord hadden de andere expeditieleden niet zo heel veel troep gevonden. Jammer! We doen waar we goed in zijn maar resultaat is niet gegarandeerd. Troep opruimen, vissen, krabben en kreeften bevrijden uit de netten, zo veel mogelijk zooi naar boven brengen, daar gaan we voor. Nog 12 dagen te gaan, anders… Droom stiekem al over 2021!
