Kapitein Pim heeft ons deze dinsdag ochtend naar het wrak van een Deens viskottertje gevaren. Het zonnetje schijnt, het water is lichtblauw. Iedereen is blij: we zitten eindelijk op het Nederlands deel van de Doggersbank.
Maandag hebben we gedoken op de omgevallen Ocean Prince – een olieplatform – en de biologen aan boord hebben daar allerlei slakjes en zakpijpen gevonden die in de Nederlandse soortenlijst niet voorkomen. Wat keken ze sip toen we na de duik te horen kregen dat we net een paar mijl op Engels grondgebied zaten.
Maar vandaag komt het allemaal goed. Een voor een zwemmen we naar de boei die we op het wrak hebben gegooid. Er is bijna geen stroming en op tien meter zien we de lichte zandbodem twintig meter dieper al onder ons. Het wrakje is een geinig houten bootje, dat sporen van brand vertoont. Daar hebben we dan meteen de vermoedelijke oorzaak van de ondergang.
De biologen duiken gelijk met hun neus op een stuk hout. Ik denk dat ze die enorme school kabeljauwen die als een ondoordringbare wand voor het wrak hangt, niet eens zien. Wow, zo moet het vroeger ook geweest zijn op de inmiddels leeggeviste wrakken dichter bij huis. Op de bodem is een enorme kreeft aan de wandel. En een nieuwsgierige leng komt eens poolshoogte nemen.
De wrakduikers hebben een mooie klus: om het wrak heen liggen meters en meters net. Al snel is iedereen aan het snijden. Nou ja, behalve de biologen dan. Die zijn druk bezig met fotograferen en het verzamelen van allerlei diertjes in kleine potjes. Later aan dek blijkt dat de vondsten spectaculair zijn. In één duik is de Nederlandse soortenlijst met drie schepsels uitgebreid: nog nooit waargenomen in Nederland. En nou wil iedereen natuurlijk weten wat de heren hebben gevonden. Nou, dat houden we nog even geheim. Als we volgende week maandag aan het einde van de expeditie weer in de haven van Scheveningen liggen, lichten we een tip van de sluier op.
We kunnen in elk geval zeggen dat Expeditie Doggersbank geslaagd is, zegt Wouter Lengkeek, één van de biologen. Hij denkt dat vanaf nu elke duik bijzondere waarnemingen zal opleveren.
Nou ja, dat is aan de wrakduikers aan boord niet écht besteed. Die vermaken zich de rest van de dag met de beelden van de camera die Wouter op de bodem van de Doggersbank heeft gelegd, vlak voor het stoffelijk overschot van een rode poon. Binnen een mum van tijd is dat banket gevonden door een hele horde ongemanierde heremietkreeften en zwemkrabben. Luid gejuich als de eerste gevechten beginnen. Brood en spelen op de Doggersbank!
