De laatste controle thuis, heb ik alles? De klep van de auto kan dicht. Lauwersoog is de bestemming voor vandaag. Hiervandaan vertrekt de 21e expeditie met als doel de Doggersbank en Noordzee zijde van de wadden een stukje schoner te maken nabij interessante wrakken.
Improviseren begint al op de wal: kunnen we hapje eten met z’n vieren? Om kort erop met ruim 10 personen van onze voorlopige laatste maal aan de wal te genieten.
Zeven uur is het aanmonsteren, spullen worden geïnstalleerd en koppen geteld. Het is weer thuiskomen in het team.
Rond half tien verlaten we Lauwersoog; op naar onze eerste duiklocatie. De briefing voldoet volledig aan onze verwachtingen. Veilig duiken staat voorop en de procedures worden nagelopen. En om de verwachting compleet te maken, het duikplan is alweer veranderd. Weersverwachting noodzaakt ons direct koers te zetten richting Doggersbank. Onze eerste duik is gepland op een mooie onderzeeër. Einde van de dag duiken we nog op een verloren Offshore platform. Plannen blijken nog veranderlijker dan het weer. De duikboot slaan we over. Een kleine goedmaking is er voor de oplettende vrijwilligers op de brug. Een dwergvinvis wordt gespot.
Ocean Prince is, met enige vertraging, de eerste duik. Buddyparen zijn samengesteld, anker is geworpen. Mooi donkerblauw water geeft goede hoop, helder water. Teams gaan te water, induiken. Doel is vooral waar te nemen op deze duik, netten worden niet veel verwacht. Tijdens de afdaling valt al op hoe mooi het zicht is, ruim 25 meter. En toch, we hebben weer aanzienlijk wat visnetten gevonden. Onze eerste big bag zit alweer vol. Het dekwerk wordt vlot weggewerkt en sets alweer klaargemaakt om te vullen. Ocean Prince kunnen we nu afstrepen: done.
De tweede duik van de dag wordt niet de Jeanet Christine, net even te ver om te duiken tijdens het avondlicht. Het wordt de NL307, wederom een creatieve invulling van het duikplan. Met een schemerzonnetje in onze rug maken we ons klaar. Te water blijkt dat zicht weer om te genieten is. We komen aan op een groot motorblok met ketels, het blijft een imposant gezicht. Ook leren we weer dat soms afstand houden andere perspectieven geeft. Een bladmetaal nabij de gidslijn blijkt bij meer hoogte een enorme 4-blads schroef te zijn. Netten oogst is hier wat minder, weinig staand want, maar toch forse stukken oud sleepnet. Decompressietijd houdt ons niet tegen.
Alles weer opgeruimd en team praat nog na in de kajuit. Benieuwd naar wat morgen gaat brengen.
Kop is eraf, we zitten weer in onze bubbel.
Sjoerd Veldkamp
