Blog van Erik Stein.
Maandag 12 september 2016. Alweer de derde dag van de expeditie. Vandaag is de kentering laat, dus dat betekent voor sommige duikers uitslapen en voor andere ongeduldig wachten op het dek, totdat ze eindelijk te water mogen om te duiken op de Vittorio Z. We starten de dag met een uitgebreid ontbijt, gevolgd door een briefing van Ben. Eerste duiker te water: 11:00 uur.
Het belooft een mooie dag te worden. Een nieuwsgierige zeehond komt boven water ons begluren, bruinvissen tuimelen aan de horizon en de zon laat steeds meer van zich zien. Het is jammer dat de serene rust door een tweetal straaljagers bruut wordt verstoord.
De buddyparen zijn door Corrie samengesteld, de duikleider Brenda staat er helemaal klaar voor en het is 11:00 uur. Tijd voor Ben en Wouter om als eerste te water te gaan en het anker met de afdaal- en opstijglijn te bevestigen aan het wrak en de gidslijn uit te leggen. De andere duikers maken zich klaar om te water te gaan. Zodra de boei boven water komt – het teken dat de afdaal- en opstijglijn bevestigd is aan het wrak – mag de eerste duiker te water.
Onder toeziend oog van Brenda gaat iedereen één voor één het water in om met de Zodiac naar de boei van de afdaal- en opstijglijn gebracht te worden. Als de laatste duiker te water is, maken Erik en ik (ook Erik) ons gereed om 10 minuten later te gaan duiken en als bezemwagen over het wrak te gaan. Twee Erik’s als buddypaar, wat al snel verbasterd wordt in Ed en Eddy, Buurman en Buurman en nog vele bijnamen zullen volgen.
Ik ga als eerste te water. Bij de lijn tref ik Ben aan die bezig is met zijn opstijging. We nemen even door dat er twee reels zijn uitgerold en dat het zicht wat minder is. Inmiddels is ook Erik er en dalen we samen af. Aangekomen op het wrak hebben we inderdaad wat minder zicht dan we gewend zijn, maar dat mag de pret niet drukken.
Erik controleert de bevestiging van de ankerlijn, hefballon en de postzakken gevuld met netten en lood die door de duikers inmiddels van het wrak zijn verwijderd. Samen zwemmen we naar het eind van de gidslijn en genieten onderweg van de immense stoommotor, ketels en onderwaterleven die zich in elke hoekje en gaatje van het wrak zichzelf een woonruimte heeft toebedeeld. Onderweg naar het eind van de gidslijn treffen we verschillende buddyparen aan die de laatste hand leggen aan het verwijderen van netten, vistuig en lood. We beginnen met het inhalen van de gidslijn richting het anker en zijn alert op achterblijvende duikers. De stof van het netten snijden begint het wrak te bedekken en ontneemt ons zicht. Nog een laatste check. Iedereen is van het wrak en we kunnen de afdaal- en opstijglijn loskoppelen van het wrak.
We zijn los. Als toetje worden Erik en ik door de stroming meegenomen over het wrak en kunnen nog een laatste glimp oppikken van weer een mooi stukje Noordzee, wat door de inzet van alle duikers weer een stukje schoner is. Onze opstijging kan beginnen.
