Wanneer ik in mijn omgeving vertel wat ik ga doen op de Noordzee, krijg ik vooral verbaasde gezichten. ‘Duiken op de Noordzee? Daar valt toch niks te zien?’ De meeste mensen kennen de Noordzee vooral van de stranden bij Scheveningen, Katwijk of boven de Waddeneilanden. En toegegeven, vlakbij de kust is het water ook niet altijd even helder. Vol enthousiasme vertel ik dan dat er een stukje uit de kust soms wel 15 meter zicht is en dat het vol met prachtig begroeide wrakken ligt. Wrakken waar heel veel leven op te vinden is, van diverse soorten krabben, prachtige vissen tot hele grote kreeften. En ik vertel erbij dat er helaas ook veel verloren vistuig en afval te vinden is wat een bedreiging is voor dat leven. Verloren vistuig vist gewoon door en richt daarmee veel onnodige schade aan. Dode beesten, tot aan zeehonden toe, vinden we in die netten. Daar kijkt men dan wel van op wanneer ik dat vertel en dat we daarom daarheen gaan om de Noordzee schoner te maken dan voor onze trip. Het is onbekend wat er op de bekende Noordzee gebeurt.
Voor de 3e keer ga ik mee op expeditie en tussendoor ben ik ook voor de stichting met diverse dagtrips en weekendtrips mee geweest. Je zou zeggen, het is bekend wat je gaat doen, wat je tegen kan komen. Al weken hou ik diverse sites in de gaten, wat wordt het weer, wat doet de golfslag, hoe is de stroming. In de groepsapp gaat het hier dan ook veelvuldig over. Toch is het voor de 3e keer weer een expeditie naar het onbekende. De weersvoorspellingen zitten er nog wel eens naast en dat geldt ook voor voorspellingen wat betreft de getijdenstromingen en het zicht. En de route gaat ons deze keer veel verder zuidelijker op de Noordzee brengen, tot aan voor de Franse kust toe!
We zijn nu een paar dagen onderweg en het enige bekende is het onbekende. Op dag 1 duiken we op bekende wrakken zoals de Callisto en de 1802 (onbekend welk wrak dit is) en daar blijkt het zicht wel wat minder. Op zich nog prima zicht hoor, maar geen 15 meter zoals vorig jaar bijvoorbeeld. Wel ongekend wat er aan verloren vistuig, netten en lood te vinden is hier. Op dag 2 en 3 duiken we op voor ons onbekende wrakken. De Garden City, de Pepinella en de Melrose. Prachtige wrakken! De Garden City is door explosieven plat gemaakt om hinder voor scheepvaart te voorkomen. Dat is deels te zien, echt zwaar verwrongen delen wisselen elkaar af met herkenbare delen. Grote ankers en kettingen gezien! De Pepinella is een stuk herkenbaarder. De kajuit is nog behoorlijk intact en wordt goed bewoond door vele spinkrabben. Op de Melrose maken we 2 duiken. Tussendoor zoeken we nog naar andere wrakken die op de planning staan. Locatie is bekend, onbekend hoe die er nu uit zien. Niet te vinden helaas, waarschijnlijk helemaal onder het zand gespoeld. De rode draad door de afgelopen dagen is wel dat voorspellingen vooral voorspellingen zijn en dat wat bekend zou moeten zijn toch nog wel eens onbekend is. De kentering die eerder of later valt, de stroming die meer of minder blijkt, de wind die harder waait en golven die op dag 3 met bijna 2 meter ruim hoger zijn dan voorspelt.
Het is niet alleen duiken. Gezelligheid aan boord van de MS Tender met een zeer gastvrije bemanning, lekker eten en wat rust. Tussendoor geven enkele expeditieleden een lezing vanuit hun expertise/werkveld. Een lezing over windmolens op zee en de mogelijke voor- en nadelen. Een preview van een film over de Noordzee en avontuurlijke verhalen over de reizen die gemaakt zijn. Hartstikke interessant allemaal, zeker gezien de verschillende achtergronden van deze mooie club mensen.
De 3e expeditie, met veel bekenden en ook voor mij een paar onbekenden. Verschillende achtergronden, allemaal met dezelfde drive, de Noordzee schoner maken. En gezien de opbrengst aan afval, nu al een succes. Heel benieuwd naar de komende dagen, op zoek naar bekende wrakken, onbekend of ze er nog liggen, onbekend hoe deze er nu uit zien, onbekend hoe het zicht is, onbekend hoe de stroming er zal zijn. Hoe dan ook, deze expeditie is weer een prachtig avontuur op onze (on)bekende Noordzee!
Wouter ten Raa
