Een blog van Floor Driessen.
14 juni 2015. Mijn vierde dag op de Cdt. Fourcault en mijn 7e duik op rij tijdens de Expeditie Borkumse Stenen. Een jaar geleden had ik niet anders durven dromen dan deze unieke ervaring zelf te mogen beleven. Alle voorgaande expedities heb ik op de voet gevolgd, en nu zit ik al een halve week met een vereerd gevoel op zee. Al veel gelachen met de club ontzettend enthousiaste, hard werkende, gezellige mensen, waarvan ik nog een boel kan en wil leren. Gedoken op weinig bedoken wrakken en daar mijn ogen uitgekeken naar bijzondere, nieuwe of gewoon mooie soorten. De duiken op het natuurlijke rif van de Borkumse Stenen zijn een bijzondere toevoeging aan mijn logboek.
Bij elke afdaling naar een wrak voel ik positieve zenuwen. Mijn adrenaline kan ik af en toe aan de stroming kwijt. Bij elke duik opnieuw worden mijn verwachtingen overtroffen: veel kleur, veel biodiversiteit en ik heb geen plaatsje op het wrak onbewoond gezien. Terug aan boord zie ik alle waarnemingen over mijn netvlies flitsen. Helaas ook die van netten. Duik de Noordzee Schoon is absoluut onmisbaar. Terwijl ik rondzweef over een wrak zijn vele anderen bezig deze ellende weg te halen. Op de zichtbaar menselijke invloeden na, voel ik me onderwater als een vogel in een tropisch bos: zo ongerept en rijk. Ik heb al een aantal bijzondere waarnemingen gedaan en – voor mezelf nieuwe soorten gevonden. En bovendien: als slakkenfanaat moet je dus op de Noordzee zijn: vandaag heb ik er wel honderd gezien.
Vandaag vroeg Peter van Rodijnen me als buddy. Ik heb dan wel een GoPro op mijn helm, maar met een echte cameraman aan mijn zij, voel ik des te meer motivatie om gave dingen te vinden. En weer was het gelukt! Een flink OK-teken van Peter en een High Five al hangend aan de ankerlijn bevestigden mijn gevoel na 40 minuten op 32 meter diepte. We duiken op het kunstmatige rif de Victoria City, een immens vrachtschip, waar we maar weinig van hebben gezien, door de hoeveelheid prachtige beelden die er te maken zijn. Roze, blauw, oranje, geel, paars, de kleuren zijn in het rif vol anemonen opgenomen. De duik is nu ook weer te snel afgelopen, besef ik me als ik met de lift aan boord word gehesen en meermaals als Floortje! toegejuicht wordt omdat ik, ondanks de omstandigheden, weer in de kooi gekomen was. Helaas hebben we nog maar één duik te gaan, maar deze week steek ik als bijna afgestudeerd marien bioloog in ieder geval vast in mijn zak!
