Zondagochtend 4 september 6:20 uur. De datum moest ik overigens opzoeken in de agenda, want het besef van tijd en dag vervagen meer en meer. Ik ontwaak na een goede nacht te hebben geslapen door de regelmatig en telbare arbeidsslagen van de scheepsmotor van de Tender. De dag start met een duik op de Inter Ocean 2. Dit is een platform die tijdens transport in een storm is vergaan en vanaf 1985 rust op de bodem van de zee. Volgens de briefing van Ben, de avond ervoor, beloofde het een prachtige duik te worden. De inval van de zon op de staalconstructie van het platform zou onderwater voor een prachtig lichtspel zorgen. Op het dek aangekomen bleek de zon nog niet opgekomen en als dat wel het geval zou zijn,zouden de zonnestralen die voor het beloofde lichtspel zouden zorgen, door de wolken geblokkeerd worden. Okay, geen lichtspel, maar wel een bijzondere duik. Een immens platform op de 30 meter diepe bodem van de zee!
7:45 uur springt Ben met Sven overboord om de lijn aan het wrak te bevestigen. Snel daarna kwam de boei al aan de oppervlakte, als teken dat de lijn naar het wrak vast ligt en de duikers het water in konden. Soepel zet de Tender de duikers af bij de afdaallijn en al snel is iedereen onderweg naar de Ocean Princes. Tammo, Bas en ik wachten tot Ben en Sven weer boven komen. Wij koppelen als laatste buddypaar de lijn weer los van het wrak samen met het verzamelde afval van het wrak. Althans… Zo zou het horen te gaan.
Tammo, Bas en ik verkennen het wrak langs de lijn. Het water was donker en het zicht niet erg goed. Toch kreeg je onderwater goed het gevoel hoe groot dit bouwwerk moest zijn. Horizontale trappen, grote moeilijk definieerbare constructies van staal en dit alles prachtig begroeid met Anemonen en bewoond door kreeften en krabben. Veel vuil, op enkele netten na, was er gelukkig niet meer op dit wrak te vinden. Alle duikers hadden het wrak inmiddels verlaten, dus was het tijd om de lijn van het wrak te ontkoppelen en te beginnen met de opstijging.
Tammo en Bas hebben de reel vast en ik verbreek de verbinding met het wrak. De staalkabel komt los en op het laatste moment komt een stuk van het wrak waar de lijn mee was verbonden los van wrak en gaat samen met de ketting en de zakken met vuil mee naar de oppervlak. Geen probleem dachten we op dat moment en we beginnen met onze opstijging.
Eenmaal op de vijf meter aangekomen leek ik een plofje te horen, welke herkenbaar is als een gescheurde hefballon. De hefballonnen brengen de ketting en het vuil naar de oppervlak, maar nu verdween alles weer naar beneden. Dit was een probleem voor later. Veiligheidsstop gemaakt en weer veilig aan boord van de Tender. Aan dek had men de hefballonnen ook boven zien komen en ook weer onder de waterlijn zien verdwijnen naar de bodem van de zee.
Verschillende plannen werden gemaakt om de materialen van de bodem te bergen. Uiteindelijk is er besloten eerst naar het volgend geplande wrak te varen en daarna de spullen op de Ocean Princes op te halen. Op naar een honderd jaar oudeonderzeeër waar de koepel nog op zou staan met een heuse kanon op het voordek. Op naar de U97! Na gescand te hebben op de coördinaten van de onderzeeër was niet niets te vinden op de bodem van de zee, wat leek op een onderzeeër. De zee is verraderlijk. Wrakken kunnen verdwijnen onder het zand en zijn niet meer zichtbaar met technologie. Of hadden we mogelijk de verkeerde coördinaten?
Zo flexibel als we zijn kwam er al snel een ander plan. Geen onderzeeër, maar wel willen duiken. Weer terug naar de InterOcean 2! Zo komen we nog eens in de gelegenheid iets meer te zien van dit immense platform onderwater en het bergen van de materialen die op dit wrak waren achtergebleven. Okay, nog steeds geen lichtspel van platform constructie en het zonlicht, maar wel weer een prachtige duikt gemaakt! En, natuurlijk ketting met zakken vuil aan boord gekregen. Zo is de zee toch weer een stukje schoner geworden dan deze vanochtend was.
Na veel overleg op de brug van de Tender zijn dan toch de juiste coördinaten van de onderzeeër bekend uit de iPad van Robertino. Op naar deze coördinaten! De eerste scan van de zeebodem is veelbelovend. We hebben de U97 gevonden! Het anker gooien en klaarmaken voor de duik op U97. 19:00 uur zijn de eerste duikers te water. De zon gaat al onder, dus het belooft een duik te worden met weinig licht, echter op de bodem aangekomen bleek het water relatief helder en met een duiklamp was het zicht wel goed te noemen. Daar troffen we een heuse onderzeeër, met een koepel en een kanon omhoog gericht. Mijn gedachten gaan direct terug naar de tijd dat de onderzeeër in actie was en mogelijk probeerde een vliegtuig te beschieten die ‘m had gespot. Het feit dat de onderzeeër op 30 meter diep op de bodem van de Noordzee ligt, laat raden wie er “gewonnen” heeft.
Het zicht werd al snel slecht. Niet door de verandering van het weer maar door de stof die de ijverige Duikers van Duik de Noordzee schoon maken om er alles aan doen om ook dit wrak te ontdoen van visnetten en ander vuil wat zich op en rond het wrak bevindt. We verlaten het wrak en de bewoners, zoals kreeften, krabben en veel ander zeeleven hebben hun omgeving weer terug voor zichzelf, alleen schoner.
Erik Stein
