Blog van Valerie Fijen.
De kracht van de natuur is ondoorgrondelijk. Gisteren aan het begin van de expeditie was het nog koud, nat en guur maar vanmiddag heeft het zonnetje besloten onze harten te verwarmen. Direct is de sfeer aan boord dan ook een stukje gemoedelijker. Waren er gisteren nog een vijftal mannen en vrouw die letterlijk groen zagen en over de reling hingen vanwege de deining en golven, is dat vandaag toch ook al een stuk beter. Hetzelfde geldt voor het zicht, de stroming en het leven onder water. De eerste paar duiken waren super, maar op de Noordzee kan het de ene dag 15 meter zicht zijn en de andere dag zo`n erbarmelijk zicht zijn dat je de eigen buddy niet eens meer ziet onder water.
Natuurlijke krachten zoals storm en slechte weersomstandigheden zijn dan ook vaker de oorzaak voor het zinken van de wrakken die we bezoeken. Sommige wrakken liggen er nog rustig en vrij intact bij. Sommige wrakken zijn helemaal opgenomen in een nieuw ontstaan ecosysteem waar onze biologen hun hart aan kunnen ophalen. Maar sommige wrakken steken als reusachtige peilers uit de zeebodem of liggen geheel aan stukken en zijn vrij karig qua begroeiing en onderwaterleven, moeilijk te voorspellen. Vanwege dit alles is een optimale voorbereiding dan ook zo belangrijk. Duikmaterialen, noodprocedures, maar ook het bijhouden van je fysieke fitheid en gezondheid zijn essentieel. Is het donker, neem een extra verlichting mee. Staat er stroming, let op je vintechniek. Is het koud, kleed je extra warm enz. Maar, zoals gezegd, de natuur is verraderlijk en ondoorgrondelijk. Het beste wat men kan doen, buiten de nodige voorbereidingen treffen, is zich soms gewoon overgeven aan de natuur. Soms letterlijk: word je zeeziek, gooi het er dan ook allemaal op tijd uit, geef je dan over aan de grenzen van je eigen lichaam, houd je rustig, maar probeer toch ook de normale bezigheden voort te zetten. Dat geldt ook voor andere lichaamssappen zal iedereen die duikt moeten toegeven. Want zodra de meesten van ons het water raken, ontstaat al snel de drang te urineren. Uitermate hinderlijk bij duiken, een pijnlijke blaas en het constante gestaar naar je duikhorloge en de oppervlakte wanneer je eindelijk “de boel mag laten lopen”. Nu, vanwege de typisch Nederlands slecht zomer, komt daar nog een extra probleem bij, namelijk: het droogpak. In het natpak laat menig duiker nogal eens eerder dan aan de oppervlakte de boel lopen, maar in een droogpak is dit absoluut niet te doen. Daarom dat vele mannen een kunstje hebben bedacht, namelijk een katheter. Ooo zo handig bij duiken van vaak langer dan 1 uur en zwaar werken onder water.
Laten we hopen dat de natuur ons tijdens deze expeditie een handje helpt: rustige zee, lekkere temperaturen, goed zicht en mooie wrakken voor tevreden en fitte duikers. Des te meer kunnen wij ook voor de natuur betekenen, namelijk de Noordzee bevrijden van de talloze netten en rommel die er in het verleden zijn achtergelaten. Tot nog toe hebben wij al enkele kilo’s rotzooi opgeruimd. En wij hopen dit goede werk de komende week te kunnen voortzetten.
