Blog van Rogier Visser.
Na een goede en rustige nacht begint het leven aan boord weer voor de tweede dag duiken. Ik schuif aan bij het ontbijt, blijkbaar iets aan de late kant als ik de frisse gezichten zo zie. De hele tafel staat vol met al het denkbare om de dag goed mee te beginnen. Het ontbreekt ons hier aan boord echt aan niets.
Al snel is het tijd om klaar te gaan maken voor de eerste duik van vandaag. We gaan duiken op het Russische dok. Aan dek is al goed te merken dat het een geoliede machine is. Duikleider Floris heeft de touwtjes strak in handen, als een ervaren duikleider zet hij de duikers klaar voor de eerste afsprong. Strak achter elkaar gaan de eerste duikers van boord onder toeziend oog van de volgende groep, die met een glimlach toekijken hoe strak dit wel ging. Langzaam aan ga ik me ook klaarmaken, samen met buddy Derko ga ik als een na laatste buddypaar te water. Al snel krijgen we van duikleider Floris te horen dat we mogen springen, na een korte vrije val raken we het water, stukje zwemmen en we duiken onder.
In de diepte wordt langzaam het wrak zichtbaar, een groot dok dat langzaam door de kracht van de zee aan het vergaan is. We kijken elkaar aan en beginnen onze schoonmaakactie. Al snel zie ik sportvislood liggen en niet zo’n beetje ook! Ik betrap mezelf erop dat ik hierdoor toch een kriebel voel van enthousiasme, ik stel me dan ook voor dat het goudstukken zijn. Ik krijg er zin in en klik mijn postzak los en begin deze samen met Derko te vullen met de loodblokken die we vinden. Al snel moet Derko mijn enthousiasme remmen, de zak is niet meer te tillen en de hefballon krijgt hem al bijna niet meer omhoog. Samen zwemmen we de zak met lood naar de lijn om vervolgens nog even te genieten van de honderden steenbolken, gigantische kreeften en ander prachtig onderwaterleven op dit wrak. Maar helaas, de lijnen worden alweer ingehaald, de duik zit erop!
Na een heerlijke lunch, een rustmomentje en een presentatie van Robertino en Betty over archeologie, is het tijd voor de tweede duik van vandaag. Deze duik is op de E47, een Engelse duikboot uit de WO I. Wederom heeft Floris de touwtjes in handen, behalve dat hij mijn naam nog niet op z’n Haags kan uitspreken is hij weer verdomd goed bezig. Samen met buddy Derko ga ik weer als een na laatste buddypaar naar beneden. Al snel begin ik mijn zoektocht naar het mooie “goud” maar helaas… geen goud te vinden dus storten we ons op de netten die er nog liggen. Helaas hebben de buddyparen voor ons al knalhard gewerkt! Er zijn weinig netten te vinden dus hebben we de tijd om de onderzeeër eens goed te bekijken. Ook hier prachtig veel onderwaterleven. Prachtige, gigantische, blauwe Noordzee kreeften zijn er te zien naast de enorme begroeiing over het hele wrak. Gelukkig is het toch nog gelukt om een zak vol te krijgen met netten en afval. Op de terugweg vullen we nog enkele hefballonnen bij om het gewicht van de zakken met netten te kunnen dragen. Na onze veiligheidsstops komen we aan de oppervlakte. Daar ontdekten we een nieuw talent van Fred. Met een prachtige zware stem componeert en zingt hij geweldige liederen over een foto van een boot op zolder. Hierna met de RIB taxi vol gas terug naar het schip met de lift terug aan boord.
Wat een mooi leven hier op zee!
