Al jaren leef ik in deze blauw-groene wateren. Ik ben vlug, behendig, rank, sportief en gestroomlijnd, al hebben de jaren dat ik me in deze druk bevaren wateren begeef ook hun littekens nagelaten op mijn hoofd, lijf en in mijn brein.
Opgegroeid in een hechte familie was ik, naar mijn gevoel, altijd al het meest nieuwsgierig van iedereen. Ik wilde mijn wereld ontdekken, beleven en spelen. Altijd was ik al een beetje de “thrillseeker”. Ik zocht meer dan eens het gevaar op. In ieder geval meer dan mijn grote broer en jongere zus. Meer dan eens heb ik hierbij ook mijn hoofd gestoten. Mijn grote broer lette in mijn jongere jaren wel op me en heeft mij weleens uit de problemen geholpen. Voor me gevochten…
Op een gegeven moment gingen we allen onze eigen weg. Al zie ik mijn familie nog regelmatig en hebben we gelukkig nog altijd een goede band met elkaar. Mijn avonturen leveren vaak ook wel unieke verhalen op die weleens versteld doen staan…
Zoals bijvoorbeeld die keer dat ik meezwom in de hekgolf van een Rib vol met menselijke vluchtelingen die van Callais naar Dover probeerden te komen. Op de hielen gezeten door een schip van de Marine. Ik heb later het bootje nog ondersteboven zien drijven, maar toen viel er niet meer mee te spelen. Of ze hun doel behaald hebben..?? Ik heb ze in ieder geval niet meer gezien…
Of van die keer dat ik een groep duikers zag. Ik werd opgeschrikt van hun bellen toen ik wilde lunchen op het wrak van de SS Trifels. Ik heb mijn ogen uitgekeken! Wat zijn die gasten ontzettend lomp en onhandig onder water! Tegen het diner gingen ze opnieuw het water in en heb ik ze pas echt goed kunnen bestuderen. Ze moesten zich vast zien te maken op het wrak met een ketting. Echt goed oriënteren kunnen ze zich ook niet want ze hebben lijnen nodig om de weg te kunnen vinden. Vervolgens nemen ze de troep weer mee die door andere mensen is gemaakt. Onder andere die rotnetten waar altijd veel vis, krab en kreeft, en natuurlijk ook andere Tuimelaars zoals ik, weleens hebben vastgezeten. Ze nemen de troep mee en al het lekkers laten ze weer zwemmen.
Voor mij houden ze niets verborgen. Ik kijk dwars door ze heen. Wanneer ik in hun ogen kijk doorzie ik hun karakter, gevoel, emotie, angsten en temperament. Ik ben in staat verder te kijken dan ze menen te weten. Voorbij hun daden en hun doen. Onder een laag van apparatuur gaat een hoop passie schuil.
Ik heb ze nog een beetje lopen klieren en uitgedaagd door aan hun lijnen te trekken en hun oranje ballen mee op sleeptouw te nemen. Ik heb er wel van genoten om even met ze te spelen. Ik hoop dat ze dit een beetje hebben kunnen waarderen. Na dit avontuur heb ik besloten om zo langzamerhand weer terug te keren om mijn familie en vrienden weer eens te bezoeken. Ik ben in ieder geval weer een paar sterke verhalen rijker na afloop van deze trip.
Wouter Mennen
