We zijn weer thuis. Althans: we liggen weer aan de wal. Het waaide zondag kneiterhard: je moest je vast houden als je van voor naar achter over het schip wilde. Dus ging de duik op het Russisch Dok niet door en ook de duik op de Vinca Gorthon niet. Balen, daar hadden we ontzettend zin in.
Angel – dat is de baas aan boord – wilde meteen door naar Scheveningen. Best fijn voor al die eenzame mannen op het schip, die al de hele week hun vriendinnetje misten. We hebben tijdens de expeditie heel veel fisherman’s friends-momentjes gehad.
Eddy had een hartvormig kussentje gekregen van zijn vriendin, met twee armpjes eraan. En onze bioloog Reindert: daar was iedereen jaloers op. Voor elke dag had zijn vrouw een cadeautje meegegeven: een MP3-speler met de geluiden van baby Lenthe (daar hadden wij dan weer wat minder mee) , chocola, een zak dropjes… Die waren in nog geen twee minuten op trouwens, alsof er een school piranha’s langs was geweest.
Laten we het er op houden dat de hereniging heel erg gezellig was. We hebben ineens een paar extra passagiers aan boord. Ook een heel klein meisje, Gwyn, dat in haar roze prinsessenpyjama een kooitje heeft gekregen. We zagen Pascal – type stoere bonk – langslopen met een speelgoedpop.
Intussen was de rest van het expeditie-team en de crew maar aan het passagieren gegaan. Het surfdorp werd slachtoffer van een stuk of zestien uitgelaten types. Beetje vreemde combinatie: surfdudes en onze kok Tom. Hij had er zin in, net als crewlid Steven! Terwijl ik dit verhaal zit te tikken, zijn ze nog steeds niet thuis. Hij had écht geen biertje nodig om heel veel lol te hebben, maar hij kreeg er toch een aantal. We hopen dat het goed gaat, maandagochtend staat scheepsarts Jasper (hij zat ook in de kroeg) gereed met paracetamolletjes en zwaarder spul.
Misschien is het nodig, we willen nog even één keer de zee op. Gewoon om het af te leren, een duikje op de Adder. En dan is Expeditie Doggersbank 2012 voorbij. Volgend jaar opnieuw???
Annet van Aarsen
