Na een mooie avondduik te hebben gemaakt met glashelder water kom ik boven op het dek. Samen met Robertino start ik het vullen op zodat de flessen zo snel mogelijk weer gevuld klaar staan voor de volgende duik. Na een aantal minuten slaat 1 van de 2 compressoren af en ik denk meteen “niet weer he……”. Samen met Robertino begin ik meteen met zoeken en wat blijkt: het filter is vol. Dat lijkt simpel op te lossen. Maar er blijkt meer niet aan de haak te zijn en we besluiten voor de avond verder te vullen met alleen de andere compressor en het probleem de volgende ochtend met daglicht te onderzoeken.
De volgende ochtend beginnen we bijtijds met sleutelen en bel ik naar een bekende voor advies op de wal die mij gelukkig wat tips kan geven. Na wat zoekwerk vinden we het probleem en hebben we een oplossing die dit kan verhelpen, maar eerst maken we een mooi duikje tussendoor samen met Robertino. We vullen een postzak vol netten en besluiten na 35 minuten bodemtijdweer op te stijgen.
Op het dek aangekomen starten we meteen de 2ecompressor om de flessen weer te vullen en beginnen we met het repareren. Na een aantal uur sleutelen hebben we de compressor weer operationeel en kunnen we weer verder met 2 compressoren vullen deze expeditie.
De avond die hierop volgt heb ik de eer om samen met Sjoerd als laatste te water te gaan en het materiaal wat gevonden is door de andere duikers naar boven te brengen. Maar voordat we naar beneden gaan doen we ons nieuwe expeditie ritueel. Ben heeft namelijk iets nieuws om rustig te worden voor ons. Dit is een ademhalingsoefening en is ook vernoemd naar de bedenker, namelijk: Zen met Ben.
Op de lijn naar beneden zien we het al meteen:superzicht. Dat is wel eens anders geweest deze expeditie….. Aangekomen op het wrak controleren we eerst de ketting waar al het materiaal aan hangt (netten, plastic en het overige afval). Vervolgens vullen we een aantal hefballon zodat de ketting al goed op spanning staat. Ineens zie ik Sjoerd wegzwemmen maar niet langs de gidslijn. Ik vraag mij af wat hij heeft gezien en waarom hij met hoge snelheid wegzwemt. Maar snel zie ik het: hij heeft de schroefas gevonden. We volgen de as en zien daar een mooie grote schroef zo groot dat ik er wel 3 keer in pas. We zwemmen terug naar de ankerlijn en beginnen aan de tocht naar het eind van de gidslijn,zodat we deze kunnen inhalen. Halverwege deze tocht vinden we nog een verloren kreeftenkorf. We besluiten hier een hefballon op te zetten en Sjoerd brengt deze alvast naar het anker en ik begin met de reels in te zwemmen. We zwemmen nog een rondje en schieten vervolgens het materiaal omhoog.
De volgende ochtend maken we weer een mooie duik met goed zicht. Mijn buddy Wouter vindt een groot stuk net en we beginnen meteen met snijden en bevrijden nog een aantal krabben uit dit net. Aangekomen op de bodem en aan het begin van onze duik hebben we vrij snel de eerste postzak gevuld met een groot stuk net en brengen deze terug naar de ankerlijn. Dat geeft voldoening zeg, en we hebben de moed om meteen weer verder te gaan om een volgende zak te vullen. We zwemmen de gidslijn af en vullen onderweg de postzak verder met stukken net. Weer een geslaagde duik met een super resultaat want eenmaal boven wordt een ketting vol met volle postzakken en losse rommel eruit getakeld.
Ook heb ik tijdens deze expeditie de eer gehad om samen met Arjan een schild te mogen plaatsen op het wrak de Esk. Dit schild is geplaatst ter nagedachtenis van een jonge jongen. Daarom vond Ben het een passend idee dat de 2 benjamins van deze expeditie het schild zouden plaatsen. Ondanks het zeer slechte zicht was dit ook een hele bijzondere duik en een eer om zoiets te kunnen betekenen voor de families van de overledenen van dit wrak.
Rienk Zotter
