Blog van Valerie Fijen
Het einde van de expeditie nadert en tot nog toe zijn de supportduikers nog niet echt aan bod geweest. De groep sport/supportduikers is veruit de grootste en gekste groep mensen aan boord, die toch soms een beetje worden ondergewaardeerd omdat zij vaak niet in de spotlights staan. De biologen zijn de rustige types aan boord, helemaal enthousiast over hun nieuwe koraaltjes. Archeologen voor het in kaart brengen en onderzoeken van oude én nieuwe wrakken. De cameramensen staan overal met hun lens bovenop en schieten de mooie beelden voor ons en de pers.
Maar de supportduikers verrichten het zware vuile werk. Allereerst de voorbereidingen voorafgaand aan de expeditie: uitzoeken van wrakken, uitstippelen getijden, gereed maken apparatuur en opbouwen van een ijzersterke conditie, je moet het maar willen en kunnen. Voor ieder normaal mens is het al zwaar genoeg met 50 kg bepakking in het water te springen en af te dalen naar grote dieptes. Daarbij komt dan ook nog het zwemmen naar de ankerlijn, 0.5 knopen stroming en geregeld gematigd zicht. En dan begint pas het echte werk; sjouwen met grote trossen netten, snijden met scherpe messen, zagen, trekken, duwen… Als je aan de oppervlakte al het zweet ervan uitbreekt, onder water al helemaal. Maar voor deze groep mannen schijnt het een makkie te zijn. Als je ze onder water bezig ziet, kun je niet anders dan respect voor deze mannen opbrengen.
Wat voor mensen bestaan er heden ten dage nog, die zich vrijwillig inzetten voor behoud van wrakken, milieu en toekomst? Minimaal een dozijn ervan bevindt zich dus hier aan boord. Weinig andere gekken die bereid zijn in hun vakantie netten van de bodem van de Noordzee te schrapen, zonder ervoor betaald te krijgen, met toch de nodige potentiële risico`s. Ze zijn niet meer allemaal de jongste, sommigen wel 60 jaar, maar dat weerhoudt hen niet van actie, uitdaging en hard werken. Velen van hen hebben ook wel een grote mond, zijn groot of breed of hebben stoere tatoeages of een ruige baard. Schuine moppen, sterke verhalen en echte zeemansliederen zijn ook aan de orde van de dag.
Maar het zijn allemaal stoere mannen met een piepklein hartje. Kijk maar naar de sfeer aan boord; supersfeer, en dat komt mede door het goede humeur van deze zeelui. Steeds een grote grijns op het gezicht, vrolijk, geen gejammer, geen gezeur. Het zal straks even wennen zijn, die stilte weer aan boord en thuis, zonder de dagelijkse serenades, het gegrap en de verhalen van deze mannen. Maar laten we ons voor altijd het goede werk van deze mannen herinneren, er zijn meer dan 2000
kg netten van de zeebodem gehaald! Daarmee zijn vele vissen, krabben, kreeften en ander onderwaterleven gered, de toegankelijkheid van wrakken verbeterd en volgende generaties duikers verzekerd van een toegenomen duikveiligheid. Niets of niemand die dit kan afnemen.
