Blog van Klaudie Bartelink.

De wind is gaan liggen en de zee is getemd. We hoppen van het ene wrak naar de andere. Veel wrakken zijn hier nog niet geïdentificeerd en hebben daarom alleen nummers zoals de 2801, 2802 en 2803. We duiken al drie dagen op de prachtige Doggersbank en komen met lachende gezichten boven. Hoewel, niet allemaal… Jackie komt boven met een knalrood gezicht en gilt met een rare trek om z’n mond: “Een voltreffer! Niet normaal.” (Filmpje volgt). Iedereen in rep en roer. Bemanningslid Gaby rent het dek over en struikelt de trap af naar het kombuis. “AZIJN, NU!” We krijgen de grootste fles die er is en duwen Jackie een kletsnatte doek in het gezicht. Er komen nog net twee betraande ogen bovenuit.

Niet raar dat Jackie flink te grazen is genomen. Voor hem is het dier dat hem heeft aangevallen een lust voor het oog. En een filmer kijkt door een beperkt vizier en kan de afstand tot het gevaarte niet altijd op tijd inschatten. Toch is Jackie niet het enige slachtoffer. Het hele duikteam kampt iedere duik met zere, brandende lippen. En de niet-duikers weten ook waar de duikers het over hebben. Het grote gevaar drijft in de hele waterkolom dus ook aan het wateroppervlak. Als je tijdens de duik het geluk hebt gehad door ze te ontwijken, krijg je de volle laag bij de duiklift, waar de dieren aan vasthaken. Grote gele traag pompende bloemkolen met daaronder een flinke bos donkerbruine haren en ellenlange dunne witte tentakels met netelcellen. Alsof er iemand met een zweep in je gezicht slaat.

De Doggersbank zit vol met deze gele haarkwallen. Als je ze van een afstand bekijkt, zie je dat het een prachtig beest is. Jonge vissen schuilen tussen de tentakels om zich te beschermen tegen de aanval van grote roofdieren. De kleursamenstelling in combinatie met de vorm en beweging zijn uniek. De Engelsen noemen hem ook wel ‘Lion’s mane’. Er kunnen 800 draden aanhangen van drie meter lang. Even rekenen …. in totaal dus een kleine 2,5 km giftige draden per kwal.

Aan boord wordt druk gespeculeerd waarom we voor het eerste zoveel van deze kwallen zien. Is het omdat het september is en de eerdere expedities op de Doggersbank in juni waren? Speelt de windrichting een rol? Of zit er sinds 2012 minder vis in zee en hebben we nu een kwallenplaag?
De duik van Jackie was om 6 uur ’s avonds en tot 2 uur ’s nachts houdt de pijn aan. De volgende ochtend kijk ik ‘m aan en vraag me af: “Had hij nu wel of geen baard toen we uit Scheveningen vertrokken?”