Woensdag 9 september: een blog van Brenda Deden.
“De Noordzee laat zich niet temmen”: deze woorden van Ben galmen nog na, zodra Expeditie Doggersbank 2015 de haven van Scheveningen verlaat. En ja, dat is inderdaad wat de 5 meter hoge golven de crew van de Cdt. Fourcault de eerste dagen goed duidelijk wilde maken. De zee heeft mij en mijn maag goed in geslingerd, maar na 3 dagen begint Poseidons humeur te verbeteren en nemen de golven in hoogte af. Inmiddels ben ik aardig gewend aan het leven aan boord van dit prachtige schip en ben ik mijn groene tintje en dronkemansloopje bijna kwijt.
3 dagen introductie: ik heb aandachtig geluisterd naar alle stoere duikverhalen, ik heb de onderwater wereld van de Noordzee mogen bewonderen dankzij de mooie foto’s en filmbeelden door menig crew lid gemaakt, ik ben bekend met de routine van het duiken en de ondersteunende taken aan boord. Het kriebelt, ik word ongeduldig en mijn duikset smeekt gebruikt te worden. YES good to go: morgen mag ik!
Dag 4: daar sta ik dan. Bepakt en bezakt aan het randje van de Cdt. Fourcault. Op het punt om te springen in de onderwater wereld van de Doggersbank. Ik voel me ineens zo zeker niet meer, wat is die sprong hoog! Waarom wilde ik dit? Noordzee ik geef op, je hebt gewonnen, je bent mij te wild. STOP. Even op pauze. In gedachten speel ik de onderwater videobeelden van de avond daarvoor af: ik wil dit prachtige Nederlandse aquarium met mijn eigen ogen bewonderen! En het is nota bene de Doggersbank; onderdeel van mijn scriptie onderzoek en mijn unieke kans om het onderwater leven van dit gebied zelf te bewonderen. Ik geef dus mooi niet op: 3..2..1… PLONS! Nou.. dat viel alles mee, kom maar op Noordzee!
Eenmaal afgezet bij de boei door de VIP watertaxi, begint de afdaling. Steeds een stukje dieper het blauw in, nieuwsgierig naar het moment waarop het nog onbekende wrak 2801 zich laat zien. En daar is ze dan: WAUW. Ik moet mijn ademautomaat goed vast houden, want mijn mond valt open. Een oase in de woestijn! Boeg, kont en zelfs schroef nog intact, aan elkaar verbonden door het geraamte van het middenschip. En heeeleemaal vol gegroeid met dodemansduim, zeepokken en meer. Waar je ook kijkt zie je leven: krabben, kreeften zo groot als ik ze nog nooit heb gezien, steenbolken en kabeljauw op zoek naar een lekkere snack. En zelfs vogels wagen de 30m diepe duik om een lekker hapje te scoren.
Na 25 minuten – wat voelt als 3 – zit mijn tijd er helaas op. Via de lijn weer omhoog, boven water ligt de taxi klaar en een heuse kraan lift mij weer veilig op de Cdt. Fourcault. Aan boord komt het zonnetje achter de wolken vandaan en begint heerlijk te stralen. En stralen doe ik ook! Letterlijk, want mijn gezicht staat flink in de fik. Een kwal heeft mijn groene kleurtje omgetoverd in een knalrode blos, auw. Maar dat mag de pret niet drukken: Bovenal sta ik te stralen van deze ongelofelijk prachtige ervaring. WAUW. Dit smaakt naar meer.
De Noordzee laat zich dan wel niet temmen. Maar dat doen de 29 bemanningsleden van Expeditie Doggersbank 2015 ook niet. Vandaag hebben ze de Noordzee weer een stukje schoner gemaakt: 293 kg aan oude visnetten en lijnen heeft het duikteam verwijderd! Het onderwater leven wordt onderzocht door de marien biologen en de filmcrew draagt zorg dat deze schat aan Nederlandse Noordzee biodiversiteit nu ook beschikbaar is voor het grote publiek.
Brenda Deden
