Blog van Betty van der Berg.
De Expeditie Noordzee naar de Borkumse Stenen is in volle gang. De afgelopen week is er gedoken op diverse wrakken. Van een vrachtschip, viskotter, Russisch Dok, onderzeeër naar een paar dagen op de Borkumse Stenen. Mijn kamergenoot Ingvild van het WNF wilde graag een keertje met mij duiken. Tuurlijk, doen we dat. Graag wilde ik met haar duiken op de Borkumse Stenen. De panda mascotte ging mee duiken en wilde met eigen ogen zien wat de Borkumse Stenen inhield. Of het echt zo bijzonder is? We gaan het zien. Opgetogen en dolenthousiast staan we te popelen op het dek met onze sets aan. Tot we het seintje krijgen van Floris en Brenda om overboord te springen. Met de Zodiac worden we gedropt bij de boei. Eenmaal onderwater zien we de bodem onder ons opdoemen. Rijke bodem met veel leven en natuurlijk worden we nog vrolijker wanneer we de Hunebed stenen zien. Een Hunebed steen zo groot dat we deze natuurlijk op zouden meten. Een wedstrijdje met de mededuikers was uitgezet om de grootse Duikfles “Jagermeister” te winnen. Aan het stoeien met meetlint en duimstok zagen we dat onze Grootse steen eigenlijk niet zo heel erg groot was, een schamele 70cm in lengte met een omtrek van 177cm. Maar de begroeiing was niet minder mooi. Een jonge vijfdradige meun, een harlekijnslakje, drie harnasmannetjes zijn onze buit van de duik. Harnasmannetjes, eigenlijk vind ik dat een combinatie van Neptunus met Gletsjergoden. De overeenkomsten zijn: Neptunus mannen met baarden, zoals vele mannen inmiddels aan boord met hun ongeschoren koppen. En gletsjergoden omdat deze mannen stenen voortduwen tot ze niet meer kunnen. Enfin terug naar de onderwater wereld, we maken vrolijke foto’s van Panda op de stenen.
Op de terugweg hangen we nog even fier in de stroming letterlijk te wapperen. Een sterke stroming, ik moet gelijk denken aan al die kleine loslopende krabbetjes. Grote broer “De Noordzeekrab” zit te schuilen achter elke grote steen. Eigenlijk zou je ieder krabje een eigen steen wensen.
Aan boord hoorden we de verhalen van de wrakduikers aan die op een wrak in de buurt aan het duiken zijn geweest. Ze waren niet zo enthousiast als ons. We gunnen hun natuurlijk ook hun mooie duik =). Helaas kun je maar één ding tegelijk doen, keuzes! Keuzes! Keuzes……
Vanmorgen wederom een duik op de Borkumse Stenen, dit keer met Wouter en Jack. We hadden nog niet eerder samen gedoken. Het plan was om een ponton in te meten vol met stenen. Ook deze duik werd afgesloten met huiswerk. Een bonkje klei meegenomen voor onderzoek.
De tweede duik van vandaag is, samen met mijn onderwater archeologische buddy Robertino, op een site zonder wrak. We gaan bodemonderzoek doen naar de Borkumse Stenen met meetlint en duimstok in de hand springen we overboord. Als ervaren biologen onderzoeken we de bodem. We volgen de reellijn die ons langs de stenen lijdt. We komen diverse “nieuwe” creaties tegen, waaronder een dikkopvisje met gestreepte pyjama. Zijn staart ligt als een zeemeermin om haar heen geslagen. Als biologen gaan we aan de slag met ons buisje wat we meegekregen hebben van de “echte” marinebiologen. We proppen het visje in het buisje met zoutwater. Na de duik van 35 minuten hebben we genoeg zand gehapt. Bovengekomen tonen we onze vondst aan Martijn. Ook hij had een dikkopvisje, gekleed in krijtstreeppak. Volgens Martijn heet zo’n visje een slakdolfje. Hij geeft aan dat ze in verschillende patronen of camouflages te vinden zijn. Een maatpak voor een ieniemienie visje. Eenmaal aan boord is het visje een gedegen fotoshoot ondergaan, zoals ieder model beestje moet ondergaan. Dit visje heeft geluk, ze is ontsnapt aan de alcoholische bad. Ze is weer vrijgelaten in de mooie Noordzee. Als zeemeermin kan ze weer van haar vrijheid genieten.
We kijken uit naar de volgende duik….. gelukkig weer een wrak.
