Blog van Cyriel de Grijs.
Expedities als die van Stichting Duik de Noordzee Schoon worden tot in de puntjes gepland. Er zijn plannen voor wie er als duikbuddies aan elkaar gekoppeld worden en er zijn plannen voor de plaatsen waar gedoken wordt. Op een wand in de loungeroom van de Cdt. Fourcault hangt een planning voor de lezingen die in de avond gehouden worden. Er zijn plannen voor wanneer het schip gaat varen om op tijd voor de kentering tussen hoog- en laagwater op de juiste plaats aanwezig te zijn.
Liefhebbers van de Noordzee kennen de noodzaak van planningen; menig dagje Noordzeeduiken begint met een akelig vroege wekker om maar op tijd in de haven te zijn. Het schip wacht niet op duikers die zich verslapen, want de kentering wacht niet op het schip met duikers.
Liefhebbers van de Noordzee weten ook dat zij een grillige minnares is; menig dagje Noordzeeduiken wordt ter elfder ure afgelast wanneer bijvoorbeeld de golfhoogte het niet toelaat om veilig te duiken. Liefhebbers van de Noordzee weten dat plannen wel eens kunnen wijzigen.
Het expeditieplan heeft Willem als mijn buddy aangewezen. We zijn ook beiden geoormerkt als begeleider van de minder ervaren expeditiegangers. Een leuke en dankbare taak, maar dat gaat natuurlijk niet als we samen duiken. Liefhebbers van de Noordzee weten dat plannen wel eens kunnen wijzigen.
Op dinsdag komen we aan op de Borkumse Stenen en willen we duiken op ‘steen 999’, een stek die tijdens een eerdere trip naar dit gebied als interessant gemarkeerd werd. Er zijn twee werkschepen bezig op deze stek. Ze leggen een mat ter bescherming van eerder gelegde kabels. Het duikplan wordt gewijzigd.
Willem en ik hebben één van de avondlezingen voor onze rekening genomen. Dinsdagavond vertellen wij over onze reis naar Antarctica. Oh nee, woensdag. Nee, het wordt toch vrijdag. Plannen wijzigen wel eens.
Donderdagavond is de koers van de Cdt. Fourcault bijgesteld. De geplande duik op het Friese Front gaat een te lange omleiding geven. Het gasmengsel waar onze flessen voor deze diepe duik mee zijn gevuld, is voor de nieuwe locatie weer niet zo geschikt. Er wordt extra zuurstof aan de flessen toegevoegd om een beter percentage te krijgen. Vulmeester Robertino weet ook dat plannen wel eens kunnen wijzigen.
We zijn al een tijd onderweg en de ‘minder ervaren expeditiegangers’ kunnen intussen op eigen vinnen staan. Vrijdag staan Willem en ik dan eindelijk als buddiepaar opgesteld! In vol ornaat staan we klaar om het water in te springen. Het wachten is alleen op het boeitje dat omhooggeschoten wordt wanneer het anker van de afdaallijn op z’n plaats ligt. Het duurt even, maar dan komt er iets bovendrijven. Het is echter niet het oranje boeitje, maar een gele hefballon die boven komt. Het lijkt er op dat het anker weer omhooggestuurd is. Even later komen Ben en Wouter boven water. De bovenkant van het wrak zit op 41 meter en het zicht is minder dan een halve meter. Deze duik met Willem wordt mij door de neus geboord. Plannen kunnen wel eens wijzigen.
De wind begint die middag op te steken en de golven worden hoger. De Noordzee laat even weten dat ze niet altijd zo kalm en lieflijk is als de afgelopen dagen. Ondanks dat gaat de geplande middagduik wel door. Mijn buddy Erik en ik bekijken eerst de schroef en het roer van het wrak van de Nautilus, een Duits vrachtschip, dat behalve krabben, kreeften, zeedahlia’s, steenbolken en kabeljauw, het nodige vistuik om zich heeft verzameld. Erik en ik snijden een postzak vol warrelnet, nemen nog een kijkje bij de motor van het schip en beginnen aan onze opstijging. Langs de lijn komen we de oogst tegen van de andere nettensnijders. Ben mag tevreden zijn.
Het plan was om die avond op de Eben Haëzer te duiken, het wrak waar we op de heenweg veel lood geborgen hebben. We gaan in het donker niet bergen, maar zo veel mogelijk lood en netten verzamelen om de volgende ochtend een flinke slag te kunnen slaan. De golven zijn in de loop van de avond niet gaan liggen. In het donker met zulke golven duiken is niet verstandig. De avondduik wordt afgelast. Want ja, plannen kunnen immers wel eens wijzigen.
Donderdagavond heeft Betty een lezing gehouden over de bouw van luxe jachten. Niets is te gek voor de rijken der aarde die deze schepen bestellen. Gouden kranen, groen en roze marmer in de VIP lounge, tot spiegels opgepoetste uitlaatkanalen, wanden met beschilderd en geborduurd zijde afgewerkt. Vergulde zuilen flankeren de deur naar de eigenaarsruimte en de kleurrijk verlichte trap daar naartoe lijkt te wachten tot een quizmaster tussen gogo-danseressen naar beneden loopt. Met geld kun je veel kopen, maar smaak blijkbaar niet. Kapitein Pim luistert aandachtig en stelt veel vragen. Zou hij plannen hebben met de Cdt. Fourcault? Gelukkig weten we dat plannen wel eens kunnen wijzigen.
