Tijdens deze expeditie lijken de Goden ons goed gezind. Jupiter, god van het weer, zorgt er de hele expeditie al voor dat we een golfslag van maximaal 30 centimeter hebben, een buitentemperatuur van 22 graden, geen wolkje aan de lucht en de zeewatertemperatuur ongeveer 19 graden.
Ook Helios, de zonnen god die samen met Selene, godin van de maan zijn ons eveneens goed gezind. Samen hebben zij ervoor gezorgd dat de gemiddelde tijd waarbij de kentering geschikt is om de eerste duik van de dag te maken ongeveer 10 uur is. Dit betekent dat de wekker ’s morgens om 7:30 uur gezet kan worden om aan te schuiven bij het ontbijt wat om 10 uur geserveerd wordt.
Dit gevoel ken je toch alleen op vakantie?
Vandaag was het anders. De kentering voor de eerste duik zou om 7:00 uur zijn, wat betekent dat de wekker om kwart voor zes gezet moest worden om op tijd klaar te zijn om het anker te gooien op de locatie van het wrak, genaamd Trifels en ons klaar te maken voor de duik. Op het dek brengt iedereen zich in gereedheid voor de eerste duik van de dag, net als de zon die opkomt en weer gaat zorgen voor een prachtige dag.
De Trifels is een Duits vrachtschip die in 1922 gebouwd is en in 1941 door een torpedo is geraakt en naar de zeebodem verdwenen. Tot nu toe is het zicht onderwater op de wrakken redelijk tot goed te noemen en al dit samen maken de omstandigheden op zee uniek. We zijn weer benieuwd wat we aantreffen op de Trifels.
Wat dit wrak vooral bijzonder maakt is dat bij een vorige expeditie een dolfijn twee dagen rond dit wrak gecirkeld heeft en zich kostelijk heeft vermaakt met de duikers van Duik de Noordzee Schoon. Vooral Ben had zichzelf ervan overtuigd dat de dolfijn het geluid van ons duikschip De Tender duidelijk zou herkennen als we zijn territorium zouden invaren en ons zou verwelkomen met zijn aanwezigheid.
De duikers gaan te water en treffen net zoals op de andere wrakken die we al bezocht hebben veel vislood en netten aan. De duikers van Duik de Noordzee Schoon doen er weer alles aan om ook dit wrak te ontdoen van de netten en het vislood en vullen weer vele postzakken. De biologen Renate en Lea brengen het onderwaterleven in kaart en fotograaf Joost legt dit allemaal vast. De duiktijd is voorbij. Sven en ik duiken als laatste buddy paar. We overtuigen ons ervan dat er niemand op het wrak achter is gebleven, zekeren de volle postzakken met vuil aan de lijn en we koppelen de lijn weer los van het wrak.
Helaas, geen bezoek van de dolfijn, maar de Trifels en de Noordzee wel weer een beetje schoner en de goden blijven ons goed gestemd.
Erik Stein
